Nerelerdeyim?

Sabahları her yerin sessiz olması ve sokakların boş olması beni hep mutlu eder, kalabalığı sevmem pek. 

Yürüyordum.

Yolda giderken pembe saçlı bir teyze gördüm. Kızıl falan değil ciddi ciddi pembe. Hatta tatlı bir pembe, bir de köpeği vardı. Hayatı çok mu renkli yoksa renklendirmeye mi çalışıyor diye düşündüm. Belki sadık bir dost arayıp bulamamış ve o tatlı köpeği almış kendine dost edinmişti. Bilemiyorum duygularını,  hissettiklerini. Derin düşünmüş olabilirim. Pembe rengi ve köpekleri seven herhangi biridir belki de...

Yürürken kulaklığımı taktım. Yollar sessizken de sadece duymak istediğimi duydum. Hani derler ya, mutluyken şarkının müziğini, mutsuzken de sözlerini dinlersin diye.  Ben bu yaşıma kadar hep sözlerini dinledim. Mutsuz olduğumdan değildir ama önemli olan her zaman güftedir bende. Şarkılar bana şiir gibi geldiğindendir belki de...

Her zamanki gibi tren yolculuğu yaptım. Trende tatlı bir teyze yanıma oturdu. Kıyafetleri yukarıdaki, eşyalar için ayrılan bölüme koymak istediğinde kapağını açamadı. Tam ayağa kalkıp açacaktım ki arkadan centilmen bir amca yardımcı oldu hatta kıyafetlerini bile yerleştirdi. Eskiden de böyle miydi bu amca yoksa zamanla mı bu hale geldi bilemiyorum. Bence hep böyleydi ya da değildi belki de...

***
Sınavlarımın çok ağır olmasından dolayı bu çok sevdiğim mekanda bir süredir bulunamadım. Bilemiyorum özlediniz mi beni? Ben çok özledim blog blog gezip yazılarınızı okumayı. Bu ayrılık için herkesten özür diliyorum. En kısa zamanda telafi edeceğim :) 

Kocaman sevgilerrr :)