TREN
Yollar...
Gecenin karanlığında trenin ışığı gözlerimi kamaştırıyordu. Tren yaklaştıkça raylardan gelen ses kulağımı tırmalamaya başlamıştı.
Gelmesini bekledim.
Bineceğim vagonun biraz gerisinde beklediğimden, ileriye doğru yürümek zorunda kaldım.
Trene bindim, etrafıma biraz bakındım.
Arkamda oturan kadın bilmediğim bir dilde, telefonla konuşuyordu. Onun yanındaki kadın da. Tam yan tarafımdaki amcanın da telefonu çaldı. O da açtı. Ortamda çok ses vardı.
Ben yine de bitirmeye çalıştığım kitabı okumak için elime aldım.
Karşıda bir çocuk da kulaklığını takmış, eline de bir kitap almıştı... ''Müzik dinlerken okuduğunu anlıyor mu acaba?'' diye geçirdim aklımdan.
Kitabın sayfasını çevirdim... Çok ses vardı.
İlk sayfayı okurken birer birer kapandı telefonlar... Ortam sessizleşiyordu. Tam o sırada yine birinin telefonu çaldı. Bu ses bana sevdiğim adamı hatırlatıyordu. Neyse ki açmadı telefonu.
İçimi bir heyecan kapladı.
Derin bir nefes alıp kitabı okumaya devam ettim.
Okuyordum.
Kafamı kaldırdığımda kitap okuyan çocuk kitabı bırakmıştı.
Ben devam ettim.
Ama anlayamıyordum... Sadece 3 sayfa okuyabildim ve ben de kitabı kapattım.
Yan taraftaki amca üzerinde Türk bayrağı motifi olan bir tesbih almıştı eline. Sallıyordu. Gözüm ona ilişti ve 1-2 dakika boyunca onu izledim. Dikkatimi dağıtan yanımda oturan kızın telefonunun sesi oldu.
''Ah şu telefonlar!'' dedim içimden.
Ne mutlu ki o da açmadı telefonu.
Gideceğim yere yaklaştıkça heyecan kaplıyordu içimi.
Güzel bir haber alacaktım sanki.
Bir anons geldi:
''Yaklaşıyoruz...''
Yaklaşıyorduk, ama kime?
Trenden inme vaktim gelmişti. İnsanların inmesini bekledim. Bir teyze yanıma geldi. ''Sen nereye gidiyorsun?'' dedi. İneceğimi biliyordu, sadece bana takılmak istemişti.
Gülümsedim.
''İneceğim birazdan.'' dedim.
Sırtımı sıvazladı. ''İyi akşamlar'' dedi.
Yine gülümsedim.
''İyi akşamlar teyze.'' dedim.
Ben de ayağa kalktım. İnmek için hazırlandım.
Yavaşça ilerliyordum.
Trenin koridoru uzun gelmişti bir an bana.
İnsanlar valizleriyle uğraşıyordu.
Neyse ki valiz gibi bir derdim yoktu.
İniyordum.
Yine o heyecan.
Kafamı kaldırdım,
sevdiğim adam beni bekliyordu.
Gecenin karanlığında trenin ışığı gözlerimi kamaştırıyordu. Tren yaklaştıkça raylardan gelen ses kulağımı tırmalamaya başlamıştı.
Gelmesini bekledim.
Bineceğim vagonun biraz gerisinde beklediğimden, ileriye doğru yürümek zorunda kaldım.
Trene bindim, etrafıma biraz bakındım.
Arkamda oturan kadın bilmediğim bir dilde, telefonla konuşuyordu. Onun yanındaki kadın da. Tam yan tarafımdaki amcanın da telefonu çaldı. O da açtı. Ortamda çok ses vardı.
Ben yine de bitirmeye çalıştığım kitabı okumak için elime aldım.
Karşıda bir çocuk da kulaklığını takmış, eline de bir kitap almıştı... ''Müzik dinlerken okuduğunu anlıyor mu acaba?'' diye geçirdim aklımdan.
Kitabın sayfasını çevirdim... Çok ses vardı.
İlk sayfayı okurken birer birer kapandı telefonlar... Ortam sessizleşiyordu. Tam o sırada yine birinin telefonu çaldı. Bu ses bana sevdiğim adamı hatırlatıyordu. Neyse ki açmadı telefonu.
İçimi bir heyecan kapladı.
Derin bir nefes alıp kitabı okumaya devam ettim.
Okuyordum.
Kafamı kaldırdığımda kitap okuyan çocuk kitabı bırakmıştı.
Ben devam ettim.
Ama anlayamıyordum... Sadece 3 sayfa okuyabildim ve ben de kitabı kapattım.
Yan taraftaki amca üzerinde Türk bayrağı motifi olan bir tesbih almıştı eline. Sallıyordu. Gözüm ona ilişti ve 1-2 dakika boyunca onu izledim. Dikkatimi dağıtan yanımda oturan kızın telefonunun sesi oldu.
''Ah şu telefonlar!'' dedim içimden.
Ne mutlu ki o da açmadı telefonu.
Gideceğim yere yaklaştıkça heyecan kaplıyordu içimi.
Güzel bir haber alacaktım sanki.
Bir anons geldi:
''Yaklaşıyoruz...''
Yaklaşıyorduk, ama kime?
Trenden inme vaktim gelmişti. İnsanların inmesini bekledim. Bir teyze yanıma geldi. ''Sen nereye gidiyorsun?'' dedi. İneceğimi biliyordu, sadece bana takılmak istemişti.
Gülümsedim.
''İneceğim birazdan.'' dedim.
Sırtımı sıvazladı. ''İyi akşamlar'' dedi.
Yine gülümsedim.
''İyi akşamlar teyze.'' dedim.
Ben de ayağa kalktım. İnmek için hazırlandım.
Yavaşça ilerliyordum.
Trenin koridoru uzun gelmişti bir an bana.
İnsanlar valizleriyle uğraşıyordu.
Neyse ki valiz gibi bir derdim yoktu.
İniyordum.
Yine o heyecan.
Kafamı kaldırdım,
sevdiğim adam beni bekliyordu.
Anlatımınız ve yazılarınız gerçekten kaliteli :) Bir anımı anımsadım " hayatımdaki kadını" bekliyordum garda aynı heyecanı yarattığınız için teşekkür ederim :) bloğunuz çok güzel takipte kalacağım :)
YanıtlaSilBen teşekkür ederim, size aynı heyecanı yaşattıysam ne mutlu :)
SilÇok akıcı bir hikaye. Devamı nasıl olacak merak ettim.
YanıtlaSilDevamı gelecek inşallah :)
SilÇok özgün ve kaliteli kaleminize sağlık :)
YanıtlaSilÇok teşekkür ederim :)
SilAh şu vuslatlar. Büsbütün bir heyecan fırtınası. Ne güzel bir anlatım bu böyle. :)
YanıtlaSilÇok teşekkür ederim, begenmenize sevindim :)
Silİnsanı sevdiginin beklemesi ne güzel.
YanıtlaSilElbette öyle, sevdiği de onu seviyorsa şayet :)
SilÇok beğendim canım kalemine salık. :) Özgün bir anlatım devamını bekliyorum. :))
YanıtlaSilBeğenmene çok çok sevindiiim ❤ gelecek devamı :))
SilNe güzel bir tren yolculuğu anlatımı, ben yaptım bu yolculuğu sanki... Yolculuğun sonu da şahaneydi doğrusu... Sevgiler...
YanıtlaSilÇok teşekkür ederim, okurken keyif almana sevindim :) kocaman sevgiler...
SilNe kadar güzel bir anlatım, ne kadar iç ısıtan, samimi bir hikaye kalemine sağlık canım <3 :)
YanıtlaSilÇok teşekkür ederim canım ❤ :)
SilBir romanın girişi tadında, harika bir yazıydı. Bence siz de roman yazmayı düşünün derim :) Kaleminize sağlık :)
YanıtlaSilÇok teşekkür ederim, hep hayalimdi ama biraz daha geliştirmem ve okumam lazım sanırım :)
Silne güzel yazıyon sen. mutlu son bi de. bi de baksanaa, "clandestino" diye hoş bi şarkı var :)
YanıtlaSilTeşekkür ederiiim dinlerim hemeen :)
SilDestino, ne güzel bir hikayedir bu canım. Şimdi sana maille kayıt yaptırmam kaldı. Diğer yazılarına vaktim nispetinde bakayım. Mutlu hissettim hikayenin sonunda, yani dilerim ki bu bölümün sonunda. Ayrıca en duygulu ayrılmalar ve buluşmalar trenle olanlardır. Sevgiler kızım :)
YanıtlaSilÇok teşekkür ederim ablacım, sizden bunları duymak çok güzel :) sevgiler, saygılar :)
SilBende okuyorum Bu sensin diye :)
YanıtlaSilKendi yaptığım tren yolculuğundan sonra yazdım ama yine de :))
SilVar kii zatennn :) üstteki paylaşım devamı :)
YanıtlaSil